Ne değişti yıllar içinde insanlar arası samimiyette diye soracak olursam kendime, ilk aklıma gelenlerden biri de "çocukları sevmenin" zorlaşması derim. Bizim çocukluğumuzda sokakta bizi gören her insan yanağımızdan bir makas almadan geçmezdi. Ailelerin de bu şekilde çocuklarının sevilmesinden ne kadar hoşnut olduğunu da hatırlarım.
Samimiyet yoksunu şimdilerde ise; insanlar çocuklarını saklamaktan başka bir şey düşünmez oldular. Otobüste karşılaştığınız çocukları dahi sevemez olduk. Hatta sevmeye kalkıştığımızda aldığımız tepkilerden yaptığımızın "suç" olduğunu bile çıkarabiliriz. Sevgiye aç yetişen bu çocuklar ailelerinden gizli gözlerimizin içine baktığında, haykırırcasına isyanı görebilirsiniz aslında gözlerinde.
Ne kadar sürer bu çocukların yalnızlığı bilemiyorum ama onların bu hallerini gördükçe, aileleri adına ben utanıyorum.
Lapsus Calami
17.12.2012 / İzmir'de bir otobüs
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder