Duman arabasının peşinden koşturan çocukluğum geliyor aklıma bazı geceler. Birbirini dumandan göremeyen, dizleri yara içindeki onlarca çocuğun coşkulu çığlıkları arasında eğlenmenin özlemini duyuyorum. Özgür ruhun tadını doyasıya yaşadığımız zamanların geçtiğini fark ediyorum aniden. Anne uyarılarına inat çıkılan sokakta, akşam vakti peşinden koşulan duman arabası.. Tadı damağımızda kalan çocukluk zevkimiz.. Şu an karşıma çıksa bir yerlerde tekrar döner miyim çocukluğumun tatlı zamanlarına?.
Lapsus Calami
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder